Hikmetin mürşidi, yüreği dolup taşan âlim,
Sinirleri kenetli, sabır arzusuyla elini uzatır,
Fakat tutmaz, akıl ve kalp arasındaki mesafe geniştir.
Sevda, minnet ister; oysa sevgi, sadakat ister.
Lakin o, kibirle dolup taşar,
İçindeki gurur, merhameti boğar,
Vermez, tutmaz, yüreği katılaşır zamanla.
Yetmez ona kabahat, çirkeflik gerektirir.
Gelse gelmiyor, sevse sevmiyor,
İstese istemiyor, gönlüne karanlık çökmüş.
Bir oyun, bir rüyadır her şey;
Bir türlü bitmez, kalpten kalbe duyduğumuz mesafe kapanmaz.
Anlamaz, bilmez, vicdanı suskun,
Ne yüce düşünce ne de insaniyet duyar.
Teninden şeytanlık akar,
Kırmızı olur yücelikten düşen her bir iz.
Ve bu hakikat, bir gün hakka varır mı?
Adaletin terazisi sevgiyle tartar mı?